Anouk schrijft: Een hulpbehoevende broer 

Na twee jaar intensieve behandeling had mijn broer Danny te maken met blijvend lichamelijk letsel. Door middel van revalidatie  zou hij misschien wat meer zelfstandig  worden.. Dagelijks ging hij naar revalidatiecentrum Beatrixoord om aan zijn fysieke herstel te werken. Voor zover dat mogelijk was. Bijzonder vond ik het om mee te gaan naar  het revalidatiecentrum om Danny te ondersteunen bij verschillende fysieke en mentale oefeningen. Net als ik was Danny ontzettend gedreven en sportief. Hij wilde het maximale eruit halen voor zichzelf. Zien dat mijn broer het zo zwaar had en er alles aan deed zo goed mogelijk te kunnen revalideren vond ik lastig. Ik zag van dichtbij hoe snel het leven kan veranderen.

Gepimpte scootmobiel

Dankzij zijn positieve instelling kon Danny  uiteindelijk deels zelfstandig lopen, met behulp van een rollator of een stok. Hoewel het onwerkelijk was dat hij deze hulpmiddelen nodig had, waren we daar als gezin snel aan gewend. We maakten zelfs grapjes over zijn rollator en scootmobiel. Danny’s wens was ooit nog te kunnen autorijden, zoals het hoort. Naar mate zijn ziekte vorderde werd duidelijk dat dit niet meer ging lukken. Om Danny op te vrolijken besloot mijn vader zijn scootmobiel te pimpen (zie foto). 

Raar aangekeken

Samen gingen we er vaak op uit. Danny op zijn scootmobiel en ik op de fiets. Dan konden we weer eventjes broer en zus zijn. We werden dan soms raar aangekeken door mensen die we tegenkwamen. Dat vond ik heel verdrietig, vooral voor mijn broer. Toch genoot hij ook zichtbaar van onze ritjes. Hij vroeg me altijd of ik een foto of filmpje wilde maken. Het liefste als hij op twee wielen  door de bocht ging. Ik corrigeerde hem dan en dat vond hij maar al te leuk. Die momenten mis ik het meest aan hem.

Anouks broer Danny overleed in 2019 aan een hersentumor. Ze hoopt dat andere brussen via haar blogs herkenning en steun vinden en voelen dat ze er niet alleen voor staan.